selamlar okuyucu,

hepinizde oldugu gibi bende de iki biradan sonra harika bir yazarim, yonetmenim, sarkiciyim hissiyati gelmiyor degil. bunlarin yani sira bana harika bir futbolcu oldugum, basketbolu maykil cordina benim ogrettigim hissiyati da gelmekte. elimde bira sisesi evin icinde donup dolasirken attigim goller, yaptigim sayilar, sipektakuler hareketler falan cabasi. ama en kotusu ne biliyor musun okuyucu? iyi bir blog yazari oldugunu sanmak.

oglen eve geldim. iki bucuk gibi isim bitiyor ogleden sonra. evde tekim. bi kedimiz vardi onu da eller aldi. ahh ahhh. ne kedisi di mi okuyucu? daha once yazmisizdir belki, yasadigimiz ev unit denilen turlerden. ama bu unit digerleri gibi degil, yani apartman gibi degil, bi biz variz bir de ust kattakiler. biz eve tasindigimizdan beride ust katta uc hatun yasamaktaydi. sonra bunlarin biri kedi sahibi olmak istedi. eyvallah severiz hayvani. gel zaman git zaman okuyucu biz bu kedinin hastasi olduk. cunku surekli bahcede, orda burda. bildigin kopek yetistirir gibi yetisdirler kediyi. kah bizim eve giriyor, kah komsunun citinde, kah ust katta ki yeri yuvasi orasi zaten. derken bir gun kedinin sahibi hatun tasinmaya karar vermis. okey, nema problema. derken farkettik ki bu hatun giderse kedi de gidiyor. neyse, bir gun hatun geldi, siz bu hayvani seviyorsunuz, ben de tasiniyorum ama arada tatile gidecegim ustunuze afiyet dort hafta caponya, kediye bakar  misiniz dedi. vay amk teklife gel. edina dort hafta bizde yasayacak. hemen atladik. tamam dedik, bakariz dedik.

bugun geldigimiz noktada okuyucu bu soruya evet dedik diye pismaniz, ama yine olsa yine yapariz modundayiz. sorun kediye bakmak degil gardas, sorun kediye alismak. yoksa gunde iki kere yemegini verdik, suyunu tazeledik meselesi zaten mevzubahis degil. ilk gunler salona gelmiyordu, sonra geldi. daha sonra yatak odasina geldi, bizimle uyudu. aksam hava karardiginda disari cikip edina diye bagirdigimizda kosarak eve girdi. bizi gorunce cok ilginc sesler cikarip kendini yere atarak hamamda bayilan kadin hareketleri yapti. simdi donup geriye baktigimda niye bunlari yaptin a sirfinti demiyor degilim.

hayati bazen olmeyecekmis gibi yasiyoruz ya, bazen de aliskanliklarimiz hic degismeyecekmis gibi yasiyoruz bence. edinayi ilk gordugum gunu hatirliyorum, ilk kendini sevdirdigi zamani, eve girip etrafi kolacan ettigi zamanlari. onun sayesinde sahibi ve ust kattakilerle olan iletisimimizi. ve sonra ust kattakilerin teker teker gidisini. edina kalmisti, biz ona bakacaktik. baktik. ve birgun sahibi geldi aldi. o ust kattan geriye tanidik hic bir sey kalmadi. bugun yeni kiracilar tasiniyor ust kata.

(buraya kufurlu bir cok giris dusundum okuyucu) ama mevzu o degil. yillar sonra ilk defa kalp agrisi cektim okuyucu. kalp agrisi cekmek zordur, ama insana yasadigini hissettirir. bence oyle. bu yaziyi yazma sebebimde aslinda biraz bu.

biraz once kargonun sevmek zor albumunu dinliyordum. kargoyu bilir misin okuyucu? hani koray candemir’in solisti oldugu harika rock gurubu. aheyhey aheyhey nidalari ve yuzlesme klibi ile tanimistim onlari. neyse albumu dinlerken bad’lik amiri calmaya basladi. ben de o sira dorduncu, besinci, altinci birami icmekteydim. bad’lik amiri ile guzel anilarim vardi. rizede okudugum siralarda, istanbuldan arkadasim ismail vasitasiyla tanimistim onlari. ismail daha o yillarda kendini rock, metal muzige vermis, benden iki yas buyuk, birlikte basketbol oynadigimiz bir arkadasimdi. universite yerlestirme secenegini yaparken ismail de rize`de okugu icin oncelik vermistim. puanim zaten anca iki yilliklari tutuyor, onu da riske atmayalim. gerci o ikinci sinifken ben birdim. ama olsundu, tanidikti. yakinken, gurbette olmanin verdigi sevkle daha yakin olmustuk. benim param olmadigindan rizenin bir ilcesinde akrabalarimda kalmaktaydim. ismail ise rize merkezde arkadaslari ile evde yasamaktaydi. gel zaman git zaman ben ismailin evinde kalmaya basladim. birayi onun sayesinde kesfettim. rize gibi bir yerde gecenin korunde alkol sonrasi gidilecek bir yer olmadigi icin aksam ezaniyla arnavut cigerli butun ekmek sandavic alinip, sabaha karsi islak hamburger yerine onun yenildigini ismail ogretti bana. tipki yuzlesme disinda harika kargo sarkilari oldugu gibi. bunardan biride bad’lik amiri idi. uc biradan sonra gotu dagitan insanlar olarak bad’lik amiri dinleyince ne tepki verecegimizi bilemiyorduk. ama sarkida insanustu birseyler oldugunu farketmistik. pink floydun dark side of the moon albumunun konsept oldugu soylenir. roger waters’in studyoya giren gorevlilerin konusmalarini bilerek sarki aralarinda kullanmasindan bahsedilir ki dogrudur. bad’lik amiri o albumun tek sarkiya indirilmis versiyonu gibidir. sarkinin ana temasindan farkli olarak arkadaki sesler mecdanildsa falan gittiginden bahseder. perde sisti bolumu bence en guzelidir. biz o zamanlar kendimizi sarkinin ana karakteri ile degil de (ki ana karakter en yakin arkadasinin sevgilisi ile dugunden once yattigini anlatir) aldatilan diger karakterle ozdeslestirirdik. arabesklik iste, rock muzikte bile icimize islemis. sarki bittikten sonra diger sarki baslar. amerikan filmlerindeki hediye dukkanlarinda calan sozsuz, masal sarkilari gibi. sanki biraz once dinledigin o pisikopat izleri silmek ister gibi ya da biraz once oyle bir sey dinlemedin der gibi.

simdi okuyucu sen ne anlatiyon diyeceksin biliyorum. inan ben de bilmiyorum. edinaya uc hafta baktik ve gitti. bize bir ask acisi yasatti ve biz de belki ona, ben bad’lik amiri dinledim ulan sen kimsin demek istiyorum. ama olmadi. edinanin acisini cok pis hissettik. alti ustu kedi lan iste diyenler olacaktir. ne diyelim. first world problem iste amk. ahanda mavi sakal iki yol basladi yutubda. allahtan duman baslamadi. duman gurubuyla da guzel hikayelerim var okuyucu onu da bir baska kedinin terkedisinde anlatirim.