“Sıradan bir günü oluşturan anları sayarak
Zamanı parçalarsın, kolaycacık harcarsın
Doğduğun topraklarda bir parça toprağın üstünde dolanarak
Sana yol gösterecek birini, birşeyi bekleyerek.”

böyle başlıyor pink floyd time şarkısına. şarkının anlattığı, benim anladığım, roger waters’ın demek istediği farklı olabilir. ama bu başlangıç derdimi anlatmaya yetip artıyor aslında. doğduğumuz topraklarda geçen yılların sonunda radikal bir takım kararların alınması için yine şarkının başında dediği insan bir yol gösterici, bir “şey” bekliyor. sonunda beklenenler buluşunca da kararlar alınıp, eylemlere başlanılıyor. hani demiştik ya daha önce toplanmak vs. toplaşmak diye. bir sebebi  vardı elbet. bu sabahların ve bu eylemlerin bir anlamı olmalı değil mi?

nedir bu eylemler? gidiyoruz ey okuyucu. dünyada olmakla birlikte, coğrafyamızdan çok çok uzaklara, star wars-vari bir geçiş yapıyoruz. avustralya denen Okyanusya kıtasının bir küçük adasına, okyanus kıyısına komşu çöl topraklarına, şarabın, örümceklerin, köpek balıklarının, her dinden, dilden, renkten, ırktan envai çeşit canlının oluşturduğu bir karnavala gidiyoruz. bir kaç gündür kulağıma ve dilime takılan pink floyd şarkıları ile geçiyoruz aranızdan. ayın karanlık yüzüne bir de arka tarafından bakmaya, zamanı ilerden yaşamaya, bir arkadaşın whatsapp biosunda yazdığı gibi gelecekten bildirmeye, belki medeniyete, az biraz kafa dinlemeye, kendi coğrafyamız kadar olmasa da güzel topraklar, denizler, göller, bağlar, bahçeler, insanlar, hayvanlar ve bilumum cihan ahalisini görmeye gidiyoruz.

avustralya’nın güneyine, Adelaide şehrine gitmek için yola çıkmaya satırlar yazılırken iki gün daha var. bir aksilik olmazsa 1 kasım pazar gününe alınan tayyare biletlerimiz mevcut. orada bizi neyin beklediği hakkında hiç bir fikrimiz yok. iş, güç, belli değil. air bnb vasıtasıyla kiralanan iki haftalık bir odamız var. sonrasında melbourne şehrinde bizi bekleyen yoldaşlarımız belli. sonrası, sonrası Allah kerim.